Projektowanie połączenia klejowego w taki sposób, aby było mniej podatne na naprężenia

Ta podstawowa konstrukcja wykorzystująca prostopadłe złącze doczołowe nie sprawdzi się podczas klejenia. Główną rolę odgrywa w tym przypadku naprężenie rozdzielające, które jest bardzo niekorzystne dla kleju. Modyfikacja oryginalnej konstrukcji poprzez użycie dodatkowego elementu wzmacnia połączenie oryginalnych komponentów. Powoduje to rozłożenie części naprężeń rozdzielających na naprężenia ścinające, co wzmocni połączenie klejowe. Element mechaniczny zewnętrznego wzmocnienia może również chronić przed uderzeniami. Jednak to połączenie wymaga zastosowania dodatkowego elementu i prawdopodobnie wymagałoby dwuetapowego procesu klejenia.

Udoskonalona konstrukcja poprawia projekt pod względem parametrów i podczas procesu produkcji. Jest lepsza niż druga konstrukcja, ponieważ teraz połączenie nie wymaga dodatkowych części i czasu pracy. To połączenie wymaga dwóch kawałków materiału, montaż odbywa się w jednym etapie, a obróbka jest tylko trochę bardziej złożona. Jest również mocniejsze niż inne konstrukcje, ponieważ siły rozdzielające są w pełni zastąpione siłą ściskającą, która jest preferowanym naprężeniem w połączeniu klejonym.

Połączenie zakładkowe zwykle powoduje powstanie naprężenia ścinającego, które jest wskazane dla klejów. W idealnej sytuacji siła ścinająca oddziałuje na klej przez cały czas. Co się jednak zdarzy, jeśli na połączenie zakładkowe działa naprężenie rozdzielające lub siła ścinająca nie rozchodzi się w idealnej płaszczyźnie?

Proste połączenie zakładkowe, choć bardzo powszechne w przypadku klejenia, nie zawsze zapewnia wymaganą wytrzymałość. Na pojedyncze połączenie zakładkowe zazwyczaj oddziałuje siła ścinająca. Jednak siła ścinająca rozkładająca się nieco poza płaszczyzną w miarę rozciągania złącza zaczyna przekształcać się w naprężenie rozdzielające. To koncentruje pewne naprężenia na krawędziach połączenia zakładkowego.

Aby poprawić połączenie klejowe, można dodać „wpust” na jednym z podłoży, co rozłoży naprężenie w płaszczyźnie i pomoże utrzymać siłę ścinającą w kleju. Klej znajduje się teraz poza obszarem naprężeń, jednak nadal w spoinie mogą się koncentrować pewne naprężenia rozdzielające podczas rozciągania połączenia klejowego.
Kolejne ulepszenie polega na „podwójnym” połączeniu zakładkowym. Oba podłoża są obrabiane maszynowo lub formowane, przy czym oba podłoża były połączone na zakładkę. Utrzymuje to naprężenia i klej w jednej płaszczyźnie podczas ścinania połączenia klejowego. Jeśli siły rozdzielające występują wraz z momentem siły w konstrukcji, nadal może w pewnym stopniu dochodzić do koncentracji naprężeń.